126.البقرة

وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِیمُ رَبِّ اجْعَلْ هَـٰذَا بَلَدًا آمِنًا وَارْزُقْ أَهْلَهُ مِنَ الثَّمَرَاتِ مَنْ آمَنَ مِنْهُم بِاللَّـهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ ۖ قَالَ وَمَن

کَفَرَ فَأُمَتِّعُهُ قَلِیلًا ثُمَّ أَضْطَرُّهُ إِلَىٰ عَذَابِ النَّارِ ۖ وَبِئْسَ الْمَصِیرُ ﴿126﴾

 

و (به یاد آر) هنگامی که ابراهیم عرض کرد: پروردگارا، این شهر را محل

امن و آسایش قرار ده و اهلش را که ایمان به خدا و روز قیامت آورده‌اند

از انواع روزیها بهره‌مند ساز، خدا فرمود: و هر که (با وجود این نعمت)

سپاس نگزارد و راه کفر پیماید گر چه در دنیا او را اندکی بهره‌مند کنم،

لیکن در آخرت ناچار معذب به آتش دوزخ گردانم که بد منزلگاهی است.

                                                                                                    

                                                                                                     

• دعا 
  

این آیه اشاره می کند به اهمیت دعا کردن، به اینکه باید بندگان از خدا طلب دعا کنند

 

{لازم به ذکر است که در زبان عرب دعا شامل نفرین هم می شود} 

 

همینطور که ائمه معصومین ما با زبان خود با خدا سخن می گفتند و دعا می کردند

 

دعا کردن دائم با خدا، طلب خیر برای دیگران و خودمان و هدایت یا نابودی دشمنان

ارتباط ما را با خدا صمیمی تر می کند و باعث میشود به خدا نزدیکتر بشویم

حضرت ابراهیم خلیل الله برای مومنین طلب خیر می کند

متاسفانه در ایران عزیز ما بیشتر مردم، شخص با ایمان را به شکلی می شناسند که

نیست!

اصولا از نظر اسلام کسی مومن است که به اصول (توحید، نبوت، امامت، معاد، عدل) 

و فروع دین(نماز، حج، نهی از منکر، امر به معروف، تولی، تبری، زکات، خمس و دیگر

واجبات) اعتقاد کامل داشته باشد، حلال محمد (ص) را حلال و حرامش را حرام بداند

و به آن عمل کند یا بهتر است بگویم به آن مومن باشد!

به چنین شخصی مومن گفته می شود، با هر رنگ و نژاد و زبانی در هر منطقه

جغرافی در جهان که باشد.

اما در ایران ما "مومن" به هر کسی می گویند که مسجد برود و نماز بخواند

در صورتی که  نماز و مسجد به تنهایی برای مومن بودن کافی نیست و باید یک

شخص مومن  تلاش کند از خلق و خو گرفته تا تمام اعمال اش نبوی باشد

• اشاره به ارزشها
  

سطر دوم آیه، حضرت ابراهیم خلیل الله به افراد مومن دعا میکند و برای آنها طلب

خیر میکند

و با دعا کردن به کسانی که پایبند خوبی ها هستند ارزش میدهد.

• نعمت خدا به همه بندگانش
  

 همین که می بینیم، نفس می کشیم، احساس می کنیم، همه اینها نعمت خدا

به بنده هایش است، حالا یکی ممکن است یکی از این نعمت ها را نداشته باشد

یا یکی دیگر ویژگی منحصر به فردی داشته باشد، خود خدا که ما ها را آفریده به

این اتفاق ها آگاه است و ما نادان به این ماجراییم(اصولا ما دلیل خیلی چیزها را

از حکمت خدا لازم نیست بفهمیم و البته خیلی از چیز ها را نخواهیم فهمید، چون

از فهم و شعور ما بسیار بالاتر است)

خدا در این آیه میگوید: کسانی که کافر می شوند اگر چه در دنیا کمی بهره مندشان

می کنم ولی در آخرت عذابشان آتش جهنم است

دو تا نکته!

      1.   اینکه خدا نعمتهایش را حتی به کافران که بزرگترین گناه رو مرتکب شدند

میدهد

      2.   عذاب آتشی که در آخرت می چشند از همان اعمال بدی است که در دنیا

مرتکب شدند و خدا به هیچ کس ذره ای ظلم نمی کند و در آخر خدای عز وجل

اشاره می کند به اینکه آتش جهنم بد منزلگاهی است، من ترجیح می دهم اینطور

تصور کنم که خدا می گوید برای شان و مقام "تو"ی انسان که لیاقت ات بهشت

جاودان است بد جایگاهی است

 

 

حدیث از امام جواد(علیه السلام)

                                                                                                        

منبع: کتابخانه احادیث شیعه